تحقیق در آثار سید حسن حسینی

سیدحسن حسینی از جمله شاعرانی است که پرورده ی انقلاب و جنگ بود و شعرش از متن فرهنگ تشیّع و جریان-های انقلاب و هیجان های جنگ می جوشید. شعر او شعری آرمانگرا و مذهبی است که در تلفیق فرم و محتوا تلاش می کند. مضامین متنوع و متفاوتی چون؛ ادبیات پایداری، طنز، مدح و مرثیه، اخلاق، عشق، مباحث مذهبی چون کربلا و عاشورا در متن آثارش نشان از علاقه وی به مضامین و موضوعات گوناگون دارد. او خود را به مانند بسیاری از شاعران هم عصر، محدود به موضوع خاصی نمی کند چرا که او شاعری متعهد و آرمان گراست و خود را ملزم به مطرح کردن همه ی این موضوعات می داند. حسینی در کنار پرداختن به این مضامین گوناگون، از فرم و ساختار اثرش غافل نیست. کاربرد وسیع آرایه های ادبی( چه در شعر و چه در نثر )، گرایش به صور خیال( تشبیه، استعاره، کنایه، مجاز )، علاقه به استفاده از انواع نماد (سمبول) و نیز موسیقی شعر، همه و همه حکایت از این دارد که او به زیبایی، ساختار و هنری بودن اثرش در کنار پرداختن و توجه به محتوا اهمیت می دهد. بررسی این عوامل و عناصر که از آن ها سخن به میان آمد ما را یاری خواهند کرد تا درباره ی شعر معاصر و ویژگی های آن شناخت بیشتری بدست آوریم و نیز با یکی از شعرای معاصر ایران که کمتر مورد توجه قرار گرفته است و هنوز چند صباحی از کوچ ناگهانی او نمی گذرد، بیشتر و بهتر آشنا شویم.